Uzun zamandır yazamamışım. Kızım artık 2 aylık oldu. Birbirimize daha çok alıştık artık ama geçen zamanla beraber kızım daha da yaramazlaştın. Kolik denilen durum sanırım sende de var. Akşam 7-8 oldu mu başlıyorsun ağlamaya. Bazen seninle baş etmek çok zor oluyor.
1 aydır anneannen burada, o buradayken hayatımız kolay oluyordu. Bu cumartesi o gidiyor, bakalım ne yapacağız başbaşa. Yalnızlık buralarda çok zor oluyor. Birbirimizden başka kimsemiz olmuyor.
Seninle dışarılarda gezemiyoruz da, arabalardan nefret ediyorsun. O kadar özenerek aldığımız bebek araban senin için bir kabus. Nasıl geçer bu durum bilemiyorum. Sen biraz sokağa alışsan, beraber yürüyüşlere, gezmeler gitsek daha güzel olmaz mı herşey. Üçüncü ayını doldurmanı bekliyorum. Herkes üçüncü ayın mucizevi olduğunu söyluyor. O mucize bize de işler umarım. Hayatımız daha da kolaylaşır.
Ama yine de herşeye rağmen seni çok seviyorum, iyi ki varsın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder